«بعضی‌ها در طولانی شدن غیبت مشارکت می‌کنند ولی بعضی‌ها در نزدیک شدن ظهور، مشارکت می‌کنند. بعضی‌ها مقدمه‌ساز ظهور هستند ولی بعضی‌ها تقویت‌کننده‌ي همین وضع موجود و تداوم بخش دوران غیبت هستند. هر یک از ما باید این سؤال را از خودمان بپرسیم: آیا ما تاکنون کاری کرده‌ایم که موجب تأخیر در امر فرج شده باشد؟ آیا به سهم خودمان در طولانی شدن غیبت مشارکت کرده‌ایم؟»

·جدای از ضرورت امیدواریِ ما به نزدیک بودن ظهور که هم منشأ عقلانی دارد و هم دلیل روایی، و هفته‌ي قبل در این باره سخن گفته شد، آیا واقعاً دلایلی برای نزدیک بودن ظهور می‌توان تصور کرد؟ برای نزدیک بودن ظهور سه نوع دلیل می‌تواند وجود داشته باشد:

·«دسته‌ي اول، دلایل شهودی هستند.» مانند اینکه برخی از عرفای بزرگوار و جلیل القدر مانند حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) و یا حضرت امام(ره) از راه شهودی، مطلبی را در باره‌ي نزدیک بودن ظهور درک کرده باشند و ممکن است آن را برای برخی از نزدیکان خود بیان کرده باشند. این‌گونه اخبار برای نزدیک بودن ظهور هست، ولی ما به این دسته از دلایل برای نزدیک بودن ظهور نمی‌پردازیم و مبنای تفکر و تبلیغ خودمان قرار نمی‌دهیم. چون ممکن است برخی افراد از این موضوع سوءِ برداشت و یا سوءِ استفاده کنند و بعد باب بشود اخبار ناقص یا غلطی از این جنس را از قول برخی افراد دیگر نقل کنند، و فضا را خراب کنند.

 

·«دسته‌ي دوم از دلایل نزدیک بودن ظهور، تحقق حوادثِ در آستانه‌ي ظهور هستند» که بسیار مشهور بوده و خیلی هم به آنها پرداخته می‌شود. مانند اینکه فلان شخص در آستانه‌ي ظهور در فلان مکان از دنیا می‌رود یا فلان حادثه‌ي خاص از قبیل سیل و زلزله و جنگ و غیره، در آستانه‌ي ظهور رخ می‌دهد همه اشاره به حوادثی دارند که در آستانه‌ي ظهور رخ خواهد داد، و یا اشخاصی که در آستانه‌ي فرج نقش‌آفرینی می‌کنند. به دلایلی که خواهیم گفت، به این دسته از دلایل هم زیاد نمی‌پردازیم. البته این اخبار را انکار هم نباید کرد. علائمی هستند که مصرف خاص خودشان را دارند.

 

·«دسته‌ي سوم از دلایل نزدیک بودن ظهور، قواعد و شرایط ظهور هستند» که این قواعد جزء قوانین و سنن الهی به‌حساب می‌آیند و سنت‌های الهی هم قابل تبدیل و تغییر نیستند. ما بر اساس این قواعد، گفتگو خواهیم کرد، نه بر اساس حوادث ظهور.

·اینکه در روایات، حوادث و اتفاقاتِ در آستانه‌ي ظهور بیان شده است، برای اینست که ما در ذهنمان باشد اگر مصادیق آنچه در روایات آمده است، رخ داد حواسمان باشد. اگر پس از بررسی دقیق و کامل متوجه شدیم که این حادثه دقیقاً همان واقعه‌ای است که در روایات اشاره شده است، طبیعتاً امیدمان افزایش پیدا می‌کند و برای کسب آمادگیِ بیشتر، تلاش خواهیم کرد. اما فعلاً به چهار علت، به حوادث ظهور نمی‌پردازیم:

1. از اعتبار کافی برخوردار نبودن «سند» برخی اخبار

·اول اینکه همه‌ي اخباری که به حوادث ظهور مربوط می شوند از نظر سندی، اخبار دقیقی نبوده و برخی از این اخبار از اعتبار کافی برخوردار نیستند. اگرچه برخی از این روایات که سند مشخصی هم ندارند ممکن است در عمل صحیح از آب در بیایند و به وقوع بپیوندند. و اسناد آن به دست ما نرسیده باشد.

2. مبهم بودن «دلالت» برخی از اخبار معتبر

·دوم اینکه برخی از اخبار حوادث ظهور هرچند به لحاظ سند، مشکلی ندارند اما از نظر دلالت به اینکه دقیقاً معنایشان چیست، مشخص نیستند. مثلاً مفهوم «دجّال» دقیقاً مشخص نشده است که آیا یک شخص است یا یک پدیده‌ای مانند رسانه‌ها یا ماهواره‌ها و امثال آن است. البته ممکن است با تفکر و بررسی به نتایجی برسیم، اما این نتایج اغلب در حد گمان بوده و قطعی نیستند.

·این پیچیدگی‌ها در دلالت، گاهی اوقات موجب می‌شود که تطبیق آنها دشوار شود. محققین باید اهتمام داشته باشند به اینکه اخبار مربوط به حوادث ظهور را تا حد امکان به لحاظ "سند" و "دلالت" روشن کنند. این هم بحثی نیست که یک‌بار برای همیشه انجام گیرد و کنار گذاشته شود. بلکه هر سال حوادث جدیدی پیش می‌آید که باید بر روی آنها تحقیق و بررسی صورت گیرد که آیا اینها می‌توانند مصداق حوادث ظهور باشند یا خیر.

3. این اخبار، تکلیف معین نمی‌کنند

·سومین دلیلِ ما برای نپرداختن به حوادث ظهور، اینست که این حوادث برای ما «تکلیف معین نمی‌کنند» و به اصطلاح تکلیف‌ساز نیستند. لذا برای ما در اولویت قرار ندارند. مثلاً اینکه شخصِ خاصی به‌نام «عبدالله» در فلان نقطه اگر بمیرد، یکی از نشانه‌های نزدیک بودن ظهور است، این خبر برای ما تکلیف خاصی ایجاب نمی‌کند. این قبیل حوادث و یا حوادثی مانند سیل و زلزله و آتش‌فشان و جنگ، برای ما تکلیف‌ساز نیستند و با دانستن آن تکلیفی به عهده‌ي ما نمی‌آید. مهمترین امر برای ما باید «تکلیف» باشد.

4. امکان حصول «بداء» در مورد این اخبار

·چهارمین دلیل برای نپرداختن به حوادث ظهور، اینست که ممکن است در مورد حوادث آستانه‌ي ظهور «بداء» حاصل شود. یعنی ممکن است خداوند تصمیم اعلامی خود به ما را در مورد برخی از حوادث تغییر دهد. مثلاً اینکه بر اساس قضا و قدر اعلان شده‌ي الهی، قرار بر این بوده که قبل از ظهور، فلان حادثه‌ي خاص رخ دهد ولی این تصمیم ابلاغ شده‌ي پروردگار تغییر کند و بدون رخ دادن آن حادثه، امر فرج محقق شود. بنابراین ممکن است برخی از حوادثی که جزء نشانه‌های ظهور بیان شده‌اند، اصلاً رخ ندهند و ظهور اتفاق بیفتد، و یا ممکن است برخی از این حوادث رخ بدهد ولی ظهور اتفاق نیفتد.

·توضیح: معنى بداء اين است كه در برنامه‌ي قضا و قدر الهى تجديد نظر رخ بدهد. (مرتضی مطهری، مجموعه‏آثار، ج‏25، ص514) بداء، به معناى ظهور امرى است از ناحيه خداى تعالى بعد از آنكه ظاهر مخالف آن بود. پس بداء عبارت است از محو اول و اثبات ثانى و خداى سبحان عالم به هر دو است. (علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج11،ص522)

·بنابراین بهترین دلایلی که می‌توانند مژده‌ي نزدیک بودن ظهور را به ما بدهند، «قواعد ظهور» و به تعبیر دیگر «علائم عمومی ظهور» هستند. این علائم اشاره به حادثه‌ي خاصی ندارند بلکه شرایط عمومی و قواعدِ کلیِ محقق شدن امر فرج را بیان می‌کنند. این قواعد، در واقع شرایط و زمینه‌های لازم برای محقق شدن ظهور را روشن می‌کنند. به چند دلیل، پرداختن به قواعد ظهور بسیار مهم‌تر از حوادث ظهور است:

1. اتقان «سند» و وضوح "دلالت"

·اولاً قواعد ظهور در قرآن و متون روایی دارای معانیِ کاملاً مشخص و شفافی هستند و هم از لحاظ سند و هم از لحاظ دلالت، از اتقان و وضوح کافی برخوردار هستند.

2. "بداءناپذیر" بودن قواعد و سنت‌های الهی

·ثانیا قواعد ظهور، قطعی و اطمینان‌بخش بوده و تغییر ناپذیرند و به اصطلاح «بداء پذیر» نیستند. یعنی این‌طور نیست که تصمیم خداوند در مورد آنها تغییر کند چرا که این قواعد در واقع قوانین دین و جزء سنت‌های الهی می‌باشند و در سنن الهی نیز تغییری حاصل نخواهد شد: «وَ لَن تجَِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً» (احزاب/62) مثلاً وقتی خداوند می‌فرماید: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ» (محمد(ص)/7) یا « إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَكُمْ» (آل‌عمران/160) یا «مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُه‏»، یا «إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِم‏» (رعد/11) اینها جزء سنت‌های تخلف‌ناپذیر الهی هستند و بداء در مورد آنها امکان ندارد.

3. قواعد ظهور، برای ما تکلیف معین می‌کنند

·ثالثاً قواعد ظهور، برای ما تکلیف معین می‌کنند. یعنی به ما می‌گویند که باید چه فعالیتی انجام دهیم و در ارتباط با ظهور چه نقشی باید داشته باشیم و چه وظایفی بر عهده‌ي ما خواهد آمد. و این خیلی برای ما اهمیت دارد. حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری در خصوص زمینه‌سازی برای ظهور کلمات بسیار روشنی دارند[1]

·بعضی‌ها گویا از اینکه به مسأله‌ي ظهور و فرج امام زمان(ع) پرداخته شود، احساس ناراحتی می‌کنند و می‌گویند: «چرا اینقدر از مقدمه‌سازی برای ظهور حرف می‌زنید و چرا همه چیز را به امام زمان(ع) ربط می‌دهید؟ مگر ما در اسلام مسأله‌ي دیگری غیر از ظهور نداریم؟! به هر حال ما باید به تکالیف شرعیِ خودمان عمل کنیم، چه حضرت تشریف بیاورند و چه تشریف نیاورند!»

·در پاسخ چنین افرادی باید گفت: ظهور و فرج و موضوعات مهدوی، تنها یکی از مسائل دینیِ ما نیست، بلکه تمام دین ما در مهدویت نهفته است؛ از مسائل فردی و عبادات فردی گرفته تا مسائل اجتماعی، تماماً معنای مهدوی دارند. همه‌ي شئونات دین را در غالب معارف مهدوی باید ببینیم. مثلاً اگر معضل و مشکلی در جامعه‌ي ما وجود دارد باید بگوییم: جامعه‌ي منتظر نباید چنین اشکالاتی داشته باشد.

·به میان کشیدن شاخصی برای رشد به نام «مقدمه سازی برای ظهور»، هم انگیزه‌ي انسان را تقویت می‌کند و هم اقتضای ادب بندگی است و هم برای یک جامعه‌ي ولایی و یک انسان ولایی، مسیر را روشن‌تر می‌کند.

·ما با زیارت جامعه‌ي کبیره و با دعای ندبه ادب شده‌ایم. ببینید در دعای ندبه، چقدر زیبا ادب بندگی را به ما می‌آموزد: «وَ اجْعَلْ صَلَاتَنَا بِهِ مَقْبُولَةً وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَةً وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَاباً وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَةً وَ هُمُومَنَا بِهِ مَكْفِيَّةً وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِيَّة» (بحارالانوار/99/108) یعنی پروردگارا! نماز ما را به واسطه‌ي امام زمان(ع) قبول کن، گناهان ما را به واسطه‌ي او بیامرز... ببینید چطور همه‌چیز را به حضرت مهدی(عج) مربوط می‌کند.

·حضرت امام(ره) در مناسبت‌های مختلف و به عناوین مختلف، مسائل را به نوعی به ظهور و مقدمه‌سازی امر فرج، مرتبط می‌کردند و در میان سخنانشان برخی از علائم و شرایط ظهور مانند «تقویت ایمان و تحول قلوب مؤمنین و شوق به لقاءالله» را بیان می‌فرمودند.

·امام در پیام نوروزی سال 61 می‌فرمایند: «اين تقليب قلوب كه قلبها از آمال دنيوى و از چيزهايى كه در طبيعت است بريده بشود و به حق تعالى پيوسته بشود، و بصيرتها روشن بشود و صلاح و فساد خودشان را به وسيله بصيرت بفهمند، در ملت ما بحمد اللَّه تا حدود چشمگيرى حاصل شده است. و من اميدوارم كه در اين سال جديد به اعلا مرتبه خودش برسد. اين قلبهايى كه قبل از انقلاب توجه به دنيا داشت، توجه به آمال دنيوى داشت و ازغيب كمتر توجه داشت به غيب، و از غيب كمتر جلوه‏اى در او حاصل مى‏شد، ما امروز مى‏بينيم كه اين جلوه‏ها حاصل شده است، و اين شوق و شعفها به لقاء اللَّه براى آنها حاصل شده است، و دست عنايت خداى تبارك و تعالى به سر اين ملت كشيده شده است، و ايمان آنها را تقويت فرموده است كه يكى از علائم ظهور بقية اللَّه- ارواحنا فداه- است»(صحیفه‌ي نور/16/129)

·حضرت امام(ره) در پیامی به انجمن اسلامی دانشجویان خارج از کشور(سال1360) می‌فرمایند: «انقلاب اسلامى ايران با تأييد خداوند منان در سطح جهان در حال گسترش است، و ان شاء اللَّه با گسترش آن، قدرتهاى شيطانى به انزوا كشيده خواهند شد و حكومت‏ مستضعفان برپا و زمينه براى حكومت جهانى مهدى آخر الزمان(ع) مهيا خواهد شد. هان اى مستضعفان جهان، بر مستكبران آدمخوار بشوريد و حق خود را از آنان بگيريد كه خداوند با شماست و وعده او تخلف ناپذير است. از خداوند قادر متعال پيروزى اسلام را خواهانم.»(صحیفه‌ي امام/15/349)

·حضرت صاحب الزمان(ع) در نامه‌ای به شیخ مفید(ره) یکی از مهم‌ترین علائم ظهور را بیان می‌فرمایند: «وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا؛ شیعیان ما ـ که خداوند توفیق در اطاعت به آنها بدهد ـ اگر با هم‌دلی در وفای به عهد ما اجتماع کنند، دیگر مژده‌ي ملاقات ما به تأخیر نخواهد افتاد و با شتاب، سعادتِ زیارت ما نصیبشان خواهد شد.»(الاحتجاج/2/498)

·حضرت در اینجا، جمع شدن و هم‌دلیِ شیعیان را به عنوان شرطِ ظهور مطرح می‌فرمایند. آن هم نه برای منافع فردی یا جمعی، بلکه اجتماع شیعیان برای اینکه به عهدی که ما به گردنشان داریم، وفا کنند. طبق فرمایش حضرت، اینکه جمعیتی، قلباً متحد شوند تا به عهد مولای خود وفا کنند، این موجب نزدیک شدن ظهور می‌شود و از قواعد مهم ظهور است.

·آیا هدف از تشکیل جمهوری اسلامی، غیر از وفای به این عهد بوده ‌است؟ ما جمهوری اسلامی تشکیل نداده‌ایم تا فقط به منافع فردی و جمعیِ خودمان برسیم و فقط مملکت آبادی داشته باشیم. البته آبادانیِ مملکتی مانند مملکت نورانیِ ما هدف کمی نیست ولی ما همین را هم برای مقدمه‌سازیِ ظهور می‌خواهیم.[1] ما جمع شده‌ایم که ولایت مستقر شود و با اتحاد و هم‌دلی خود جمع شده‌ایم تا مولایمان از پشت پرده‌ي غیبت بیرون بیاید.

·حضرت در ادامه می‌فرمایند: «فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيل‏؛ چیزی ما را از شیعیان خود محبوس نمی‌کند مگر آن‌ چیزهایی که از شیعیان ما به ما می‌رسد و ما دوست نداریم و کراهت داریم و آن را نمی‌پسندیم(معصیت شیعیان) و خداوند یاری‌کننده‌ي ماست و او برای ما کافی است»(همان منبع)

·طبق کلام نورانیِ حضرت، هیچ چیزی مانند گناه کردنِ ما شیعیان، امر فرج را به تأخیر نمی‌اندازد. گناهِ ما ظهور را به تأخیر می‌اندازد، بدحجابی، بی‌بندوباری، بی‌نمازی، فسق و فجور و مال حرام‌خواری، همه‌ي این معاصی، ظهور را به تأخیر می‌اندازد.

·آیا ما در طول عمرمان کاری کرده‌ایم که موجب شویم ظهور به تأخیر بیفتد؟ آیا به سهم خودمان در طولانی شدن غیبت مشارکت کرده‌ایم؟ بعضی‌ها در طولانی شدن غیبت مشارکت می‌کنند ولی بعضی‌ها در نزدیک شدن ظهور، مشارکت می‌کنند. بعضی‌ها مقدمه‌ساز ظهور هستند ولی بعضی‌ها تقویت‌کننده‌ي همین وضع موجود و تداوم بخش دوران غیبت هستند.

·یک مسئول مملکتی، یک فرد سیاسی، یک فرد رسانه‌ای و هر کسی در هر مسئولیتی که قرار دارد، اگر مرتکب خطا یا خیانتی بشود، در واقع ظهور را به تأخیر انداخته است. چرا که اساساً، یکی از قواعد ظهور اینست که گناه نکنیم تا ظهور حضرت نزدیک‌تر شود.

·درپایان این روایت، حضرت می‌فرماید: اگر مردم این کارها را بکنند و باعث شوند حبس ما طولانی‌تر بشود و امر فرج به تأخیر بیفتد، خداوند برای ما کافی است«وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيل». و این همان کلامی است که امیرالمؤمنین علی(ع) پس از اینکه خلافت ایشان را غصب کردند و مردم از ایشان روی برگرداندند، وقتی حضرت صدیقه‌ي طاهره(ع) بعد از قرائت خطبه‌ي معروفشان از مسجد به خانه بازگشتند، به ایشان فرمودند: بگو خدا برای ما کافی است. و این بر اساس آن آیه‌ي قرآن است که در آیه‌ي آخر سوره‌ي توبه خداوند متعال به پیامبرش می‌فرماید: «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ؛ اگر مردم به تو پشت کردند بگو خدا برای من کافی است.»(توبه/129)

·امیدواریم که عملکرد ما به گونه‌ای نباشد که حضرت بقیه الله الاعظم(عج) از ما ناامید شوند و به درگاه خداوند شکوه کنند و بفرمایند«حسبی الله» بلکه امیدواریم طوری رفتار کنیم و طوری وفای به عهد خود را نشان دهیم، که حضرت از خداوند متعال درخواست کنند که فرج ایشان را نزدیک و نزدیک‌تر نماید.

-----------------

[1] سخنان امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای پیرامون وظیفه‌ي منتظرین در فراهم کردن مقدمات ظهور و چگونگی آن:

 

انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است، و ما بايد كوشش كنيم تا قدرت اسلام در عالم تحقق پيدا بكند، و مقدمات ظهور ان شاء اللَّه تهيه بشود(صحیفه نور/8/375)

و آخرين سخنم در اينجا با شما[فرزندان شهدا]، اينكه به جمهورى اسلامى، كه ثمره خون پدرانتان است، تا پاى جان وفادار بمانيد؛ و با آمادگى خود و صدور انقلاب و ابلاغ پيام خون شهيدان، زمينه را براى قيام منجى عالم و خاتم الاوصيا و الاوليا، حضرت بقية اللَّه- روحى فداه- فراهم سازيد.(صحیفه نور/20/38)

با كار شما بايد تعجيل بشود، شما بايد زمينه را فراهم كنيد براى آمدن او. و فراهم كردن اينكه مسلمين را با هم مجتمع كنيد. همه با هم بشويد. ان شاء اللَّه ظهور مى‏كند ايشان.(صحیفه نور/18/269)

و با صدور انقلابمان كه در حقيقت صدور اسلام راستين و بيان احكام محمدى- صلى اللَّه عليه و آله- است، به سيطره و سلطه و ظلم جهانخواران خاتمه مى‏دهيم وبه يارى خدا راه را براى ظهور منجى مصلح و كل و امامت مطلق حق امام زمان- ارواحنا فداه- هموار مى‏كنيم (صحیفه نور/20/354)

ما بايد فراهم كنيم كار را. فراهم كردن اسباب اين است كه كار را نزديك بكنيم، كار را همچو بكنيم كه مهيا بشود عالم براى آمدن حضرت- سلام اللَّه عليه-(صحیفه نور/21/17)

 

اگر همه‏ى ما عاشورايى باشيم، حركت دنيا به سمت صلاح، سريع، و زمينه‏ى ظهور ولى مطلقِ حق، فراهم خواهد شد.(03/ 03/ 1374)

پس مى‏شود زمينه‏ها را فراهم كرد. وقتى چنين زمينه‏هايى إن شاء اللّه گسترش پيدا كند، زمينه‏ى ظهور حضرت بقية اللّه أرواحنا فداه نيز پديد مى‏آيد و مسأله‏ى مهدويت اين آرزوى ديرين بشر و مسلمين تحقّق مى‏يابد.(25/ 09/ 1376)

اين زمينه‏ها وقتى آماده شد؛ آن وقت كه معلوم شد در مقابل قدرت مادّى مستكبران عالم، زمينه‏ى اين وجود دارد كه آحاد بشر بتوانند بر روى حرف حق خود بايستند، آن روز، روز ظهور امام زمان است... اگر ما خودمان را به صلاح نزديك كنيم، آن روز نزديك خواهد شد؛ همچنان كه شهداى ما با فدا كردن جانِ خودشان آن روز را نزديك كردند. نسلى كه براى انقلاب آن فداكاريها را كردند، با فداكاريهاى خودشان آن آينده را نزديك‏تر كردند.(22/ 08/ 1379)

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: